10در اين سفر ملكوتى، زائر به خانه‌اى مى‌نگرد كه به فرمودۀ امام‌صادق(ع) داراى دو سود معنوى و دو نصيب ملكوتى است:
«مَن نَظَر إِلى الكَعْبَة عارِفاً فَعَرَفَ مِن حَقِّنا وَحُرمَتِنا مِثلُ الَّذِى عَرَفَ مِن حَقِّها وَحُرْمَتِها، غَفرَ اللهُ لَهُ ذُنُوبَهُ كُلَّها وَكَفَاهُ هَمَّ الدُّنيا وَالآخِرَة»؛ 1
«كسى كه به كعبه به عنوان بيت‌الله و قبلۀ عبادت بنگرد، و حق امامت و حرمت ما را بشناسد، مانند كسى كه آگاه به حق و حرمت كعبه است، خداوند همۀ گناهانش را مى‌آمرزد و همّ و غمّ دنيا و آخرت او را برطرف مى‌سازد».
آرى، زائر به زيارت خانه‌اى مشرّف مى‌شود كه از هر جهت در كمال اعتدال است؛ نه همچون قصر كاخ‌نشينان است كه از خون دل ضعيفان و غارت‌شدگان ساخته شده باشد و نه چون ويرانۀ جغدهاى افسرده و دل‌شكسته است.
خانه‌اى است كه بنا، مصالح، طول و عرض،حجم و مقدار سطحى كه به خود اختصاص داده، به همه مى‌آموزد تا در تمام كارها جانب اعتدال را رعايت كنند و از افراط و تفريط بپرهيزند.