10و دوّم با تجربه‌هاى تلخ و شكست‌ها و ناكامى‌هاى انسان‌ها در طول تاريخ آشنا شده، از دوباره تجربه كردن آنها پرهيز مى‌كنند.
قرآن كريم به هر دوى اينها توجّه كرده است، از يك سو مردم را به عبرت‌گيرى از تاريخ فرا مى‌خواند، و از سوى ديگر آنها را به حفظ آثار تشويق مى‌كند. در بازگو نمودن داستان اصحاب كهف از مؤمنانى سخن مى‌گويد كه براى جاودانه نمودن ياد اين جوانان غيرتمند و دين‌باور، تصميم گرفتند مسجدى بر روى قبور آنها بنا كنند.
قٰالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلىٰ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً. 1
در جريانى ديگر، ابراهيم خليل عليه السلام در كنار كعبه سرپناهى براى همسر و فرزندش هاجر و اسماعيل بنا مى‌كند. سپس همين مكان مدفن اسماعيل و هاجر مى‌شود و خداوند آن را مقدّس شمرده و حاجيان بر گرد آن در اطراف كعبه طواف مى‌كنند و حجر اسماعيل براى هميشه خاطرۀ شكوهمند اين مادر و فرزند و ديگر مدفونين در آن مكان مقدّس را جاودانه نگه مى‌دارد.
ابراهيم اين پيامبر بت شكن، به هنگام بناى كعبه روى سنگى مى‌ايستد كه به قدرت خداوند جاى پاى او در آن سنگ مى‌ماند، و همين مسأله موجب مى‌شود تا خداوند اين اثر ارزمند را نگهدارى نموده، از مردم بخواهد نزد آن نماز بخوانند. وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ