12جنگيد كه شمشيرش شكست و اين ندا در فضا پيچيد:
«لاٰ سَيْفَ إِلاّٰ ذُو الْفَقَارِ وَ لاٰ فَتَى إِلاّٰ عَلِيٌّ»
«شمشيرى جز ذوالفقار و جوانمردى چون على نيست.»
ابن‌هشام تعداد كشته‌شدگان دشمن را 22نفر ذكر مى‌كند كه12نفر آنها به‌دست على بن ابى‌طالب به هلاكت رسيدند.
حمزه عموى پيامبر، ابودجانه، امّ عامر كه نام وى نسيبه بود و... از ديگر كسانى بودند كه در اطراف رسول خدا صلى الله عليه و آله از آن حضرت دفاع مى‌كردند.
نتيجه كار:
جانبازى و فداكارى على بن ابى طالب عليه السلام و ديگر ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله سبب شد كه آن حضرت از خطر قطعى نجات يافت. پيامبر و همراهان آرام آرام به داخل شعب احد آمدند. مسلمانانى هم كه در آن اطراف بودند از اين كه پيامبر صلى الله عليه و آله را زنده ديدند خوشحال شده، خود را در پيشگاه ايشان شرمنده يافتند.
على بن ابى طالب عليه السلام سپر خود را پر از آب كرد و رسول خدا صلى الله عليه و آله سر و صورت خود را شست و اين جمله را فرمود: خشم خدا بر ملتى كه صورت پيامبر خود را خون آلود ساختند.