19دربارۀ اين‌گونه علم از دو منظر لازم است بررسى شود. اول: علم غيب اوليا در دنيا، دوم: علم غيب اوليا در برزخ.

اول: علم غيب اوليا در دنيا

آنچه در آيات و روايات از علم غيب نفى شده علم غيب استقلالى از غير خدا است.

خداوند متعال مى‌فرمايد:

قُلْ لاٰ أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لاٰ ضَرًّا إِلاّٰ مٰا شٰاءَ اللّٰهُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ مٰا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاّٰ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف: 188)

بگو: من مالك سود وزيان خويش نيستم، مگر آنچه را خدا بخواهد؛ (و از غيب واسرار نهان نيز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده كند؛) واگر از غيب باخبر بودم، سود فراوانى براى خود فراهم مى‌كردم، وهيچ بدى (و زيانى) به من نمى‌رسيد؛ من فقط بيم‌دهنده وبشارت‌دهنده‌ام براى گروهى كه ايمان مى‌آورند.

ونيز مى‌فرمايد:

قُلْ لاٰ يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللّٰهُ وَ مٰا يَشْعُرُونَ أَيّٰانَ يُبْعَثُونَ (نمل: 65)

بگو: كسانى كه در آسمان‌ها وزمين هستند غيب نمى‌دانند جز خدا، و نمى‌دانند كى برانگيخته مى‌شوند.

اما در آيات ديگر علم غيب نسبى و عنائى را براى انبيا ممكن مى‌داند.