6كتب: «نصاب‌الصبيان»، «گلستان»، «منشأت اميرنظام»، «ابواب‌الجنان»، «تاريخ نادر» و «مقدمات زبان عربى» نزد پدر و عموزادۀ پدر فرا گرفت و پس از آن در سن دوازده سالگى به شهر ميانه آمد و در منزل شوهر خاله خود مرحوم «مشهدى حبيب الله شكرزاده» ساكن شد كه بعداً پدر زن ايشان گرديد. ايشان كتاب‌هاى «حاشيه»، «معالم»، «مطول» و بخشى از «شرح لمعه» و «قوانين‌الاصول» را از مرحوم آيت‌الله آقا ميرزا ابو محمد حجتى آموخت و قسمت ديگر «شرح لمعه» و «قوانين» را نزد مرحوم آيت‌الله حاج شيخ لطفعلى زنوزى و حاج ميرزا مهدى جديدى فرا گرفت. او در شهر ميانه - كه نزديك به چهار سال در آنجا ساكن بود- 1 در اثر تلاش‌ها و مراقبت‌هاى شبانه‌روزى مرحوم آقا ميرزا ابومحمد حجتى، به يك طلبۀ درس‌خوان و فاضل تبديل شد. آيت‌الله احمدى، در مناسبت‌هاى مختلف و در نوشته‌هاى متفرقۀ خود، همواره از اين استاد گران‌قدر، با عبارت‌هاى عاطفى و گوناگون تجليل مى‌كند. 2
وى در سال 1322ه.ش با ارشاد، راهنمايى و تشويق مرحوم زنوزى به تبريز رفت و به مدت چند ماه در