13
گذشت و چشم‌پوشى
از چيزهايى كه نبايد فراموش كرد، «نيكى» ديگرى به ماست و از چيزهايى كه بايد به فراموشى سپرد، «بدى» ديگرى به ماست.
سفر، گاهى كسى را به پرخاش يا بدرفتارى يا تندخويى مى‌كشاند.
نبايد گذاشت بدى‌هاى ديگران، صفحه دل را تيره و غبارآلود سازد و ما را از نيكى و محبّت و مساعدت به آنان دور كند.
دل را بايد صاف كرد، تا صفا و دوستى و احسان از آن بجوشد و به مردم برسد.
آنچه غبار از دل مى‌زدايد و تيرگى از خاطر مى‌شويد، «گذشت» است، يعنى ناديده گرفتن بدى‌هاى ديگران، قبول عذرخواهى و پوزش از خطاكاران، كينه به دل نگرفتن از قصور و كوتاهى