14

كانون محبّت

اين ازدواج، بركات فراوانى داشت. عشق و علاقه زياد اين دو به يكديگر، زبانزد هاشميان بود. اولين ثمرۀ اين ازدواج، تولد فرزندى به نام «طالب» بود. تولّد اين نوزاد، علاوه بر اين كه دل اين زن و شوهر جوان را شاد كرد، باعث خوشحالى فراوان عبدالمطلب، اسد و همسران ايشان گرديد. اين نوزاد، پس از رسيدن به سنّ جوانى، يار و ياور برادران، پدر و مادر و خويشان و نزديكانش بود. آنچه از زندگى طالب(ع) به ما رسيده اين است كه وى پس از بعثت پيامبر(ص) به خاطر سياست دينى، اسلام خود را آشكار نكرد و همراه مهاجرين به سوى مدينه نرفت، امّا در دل، عاشق اسلام بود. ابن‌سعد (م 230ه.ق) در اين مورد مى‌نويسد:

وقتى كه مشركين مكّه، در غزوه بدر عزم نبرد با