9
مقدمه
آزار و اذيت پيروان و شيعيان امير مؤمنان على عليه السلام از روزگار آن حضرت آغاز و تا به امروز ادامه يافته است. از همان زمان كه على‌بن ابى‌طالب عليه السلام به عنوان رهبر و پيشواى جامعۀ اسلامى به مردم معرفى گرديد، ناخالصى‌هاى برخى از صحابه و دشمنى‌هاى امويان آشكار شد و رفته رفته رو به فزونى نهاد و آنگاه كه آن حضرت رسماً و به درخواست اكثر قريب به اتفاق مردم خلافت را پذيرفت، اين ناخالصى‌ها تقريباً به اوج خود رسيد. بخش عظيمى از اين دشمنى‌ها بدان‌جهت بود كه خلافت نزد على‌بن ابى‌طالب عليه السلام وسيله‌اى براى احياى حقّ و عدل در جامعه و ميراندن و از ميان برداشتن باطل بود و آن حضرت هرگز نمى‌خواست به دليل تداوم يافتن حكومت خود، عناصر ناصالح را در سمت‌هاى حسّاس نظام اسلامى حفظ كند و از ظلم و ستم آنان چشم پوشى نمايد و اين سياست روشن و قاطع را از همان آغازين روزهاى پذيرش خلافت، صريح و روشن