19
مشرق سخن
پاى درس انسان كامل و نيك‌سيرتى نشسته‌ايم تا رسم نيك بودن را بياموزيم. امام مجتبى(ع) نورى از آفتاب نبوى و پرتوى از خورشيد علوى است كه بر پيشانى تاريخ بشريت مى‌درخشد. او در خانۀ وحى ديده به جهان گشود و در سايۀ مهر پيامبر رحمت(ص) و در دامان على(ع) و فاطمۀ زهرا(س) پرورش يافت. در دوران زندگانى با بركتش كوشيد تا راه حقيقت را بر پويندگان آن بنماياند و با گفتار و رفتارش راه و رسم زندگى را به همگان بياموزد و او عابدترين و زاهدترين مردمان زمان خويش بود و همواره از خوف خدا مى‌لرزيد و چهره‌اش به سرخى مى‌گراييد. كرم و سخاوتش زبانزد همگان بود او در قلّۀ عزّت بود اما در برابر تهيدستان فروتنى مى‌نمود، در جنگ‌ها در ركاب پدر در خطّ مقدم بر قلب دشمن حمله مى‌كرد و شجاعتش بر دوست و دشمن آشكار مى‌گشت.
امام مجتبى(ع) سياست‌مدارى ژرف‌نگر و دورانديش بود كه چون بى‌يار و ياور گشت، سلاح صلح به دست گرفت و واقع بينانه و مدبّرانه ستيز با دشمن را ادامه داد تا دغل‌كارى و نقشه‌هاى نفاق انگيز