13است. 1«تبذير» به معناى پاشيدن دانه است، اما تنها درباره كار انسانى به كار مى‌رود كه اموالش را غير منطقى و مفسدانه مصرف مى‌كند و معادل آن در فارسى امروز «ريخت‌وپاش» يا «ولخرجى» است؛ بنابراين، صرف مال اندك نيز در غير موردش تبذير است ولى صرف مال بسيار در موردش تبذير نيست.
امام صادق(ع) در پاسخ به پرسشى درباره آيه (و لا تُبذِّرْ تَبذيراً) فرمود:
كسى كه در غير راه اطاعت فرمان خدا مالى انفاق كند، تبذيركننده است و كسى كه در راه خدا انفاق كند، ميانه‌رو است. 2بنابراين، اسراف كمابيش در معناى تبذير به كار مى‌رود، اما اسراف، زياده‌روى در مصرف و تبذير، از ميان بردن (اتلاف) مال است. هم‌چنين اسراف درباره همه رفتارهاى آدمى وتبذير تنها درباره كارهاى مالى او به كار مى‌رود.
2. نكوهش اسراف و تبذير در قرآن و سنت
گاهى اسراف و تبذير در يك معنا به كار مى‌روند.