9
يادداشت كميته علمى
داشتن ارتباط با انسان‌هاى بزرگ و اسوه، يكى از بهترين راه‌ها و شيوه‌هاى تربيتى به شمار مى‌رود. روح و جان آدمى، در جريان اين ارتباط، صيقل و صفا مى‌يابد و از كدورت‌ها و ناپاكى‌ها خلاص مى‌گردد. اين تأثيرپذيرى، در پرتو الگوبردارى از رفتار، منش، خُلق و خوى و حَسَنات و تمايلات انسان‌هاى بزرگ است. از سوى ديگر، تأثير معنوى و اشراف ارواح بزرگ بر ديگران نيز قابل انكار نيست.
انبيا و اولياى الهى، بهترين الگوهايى هستند كه انسان‌ها مى‌توانند از ارتباط با آنان، در مسير رشد و تكامل خود، بهره برند. اين ارتباط، در قالب «زيارت» مطرح شده است. زيارت قبور اولياى الهى مى‌تواند به شناخت بيشتر آن بزرگواران و الگوبردارى از خصلت‌هاى الهى آنان بينجامد و يا از طريق اشراق معنوى، بر روح و جان آدمى تأثيرگذار باشد.
استقبال انسان‌ها از اماكن زيارتى در تمامى اديان آسمانى و بشرى و نيز اشتياق مسلمانان به زيارت اماكن و مزارات مقدّس، بر كسى پوشيده نيست. به عنوان نمونه، تنها از ميان ايرانيان، سالانه ميليون‌ها زائر به مكان‌هاى زيارتى سفر مى‌كنند و از آنها بهره معنوى مى‌گيرند؛ مكان‌هايى از قبيل:
1. خانه خدا و مزار پيامبر(ص) و ائمه بقيع(عليهم السلام) در عربستان
2. عتبات مقدّس در عراق
3. حَرَم امام رضا(ع) در مشهد
4. حرم امامزادگان در قم، شهررى و شيراز.
5. مزار ساير امامزادگان، صحابه و اولياى الهى.
جايگاه معنوى و بلند زيارت از يك سو و گستردگى و فراوانى زيارت و استقبال از آن از سوى ديگر، اين الزام را به ميان مى‌آورد كه مسأله زيارت، از ابعاد مختلف، مورد كاوش و پژوهش قرار گيرد و در كنار آن، به بررسى آفت‌ها و آسيب‌هاى اين پرونده نيز پرداخته شود. چنين پژوهشى، از يك سو براى متولّيان امر زيارت، مفيد است تا در برنامه‌ريزى‌ها از آن بهره گيرند و از ديگر سو براى زايران، تا بهره معنوى خويش را بالا برند.
معاونت آموزش و پژوهش بعثه مقام معظم رهبرى، با همكارى سازمان
اوقاف و امور خيريه و دفتر امور حج و زيارت سازمان صدا و سيما، با انگيزه تحقق چنين آرمانى، در سال 1385، تصميم به برگزارى هم‌انديشى «زيارت» گرفت تا صاحب‌نظران و عالمان و محققان بتوانند ابعاد اعتقادى، اجتماعى و اخلاقى زيارت را مورد پژوهش قرار داده، دستاوردهاى خود را در اين موضوع، ارائه نمايند. در اين راستا، در سال 1386، فراخوان مقاله و آثار ادبى، در محورهاى هفتگانه زير، اعلام گرديد: