18شكست خورده و به مدينۀ منوّره بازگشتند؛ اما جمعيت و گروه «حرب» پيرامون اين سپاه را احاطه كرده و مدت دو ماه آن‌ها را در محاصرۀ خود نگاه داشتند. به همين جهت اين حادثه را «واقعة الشهرين» مى‌نامند.
در اين حادثه تعداد زيادى از سپاهيان عثمانى كشته شدند؛ لكن به مردم «العوالى» كمترين خسارت و آسيبى نرسيد؛ لذا مى‌گويند: «طىّ اين حادثه در «العوالى» فقط يك سگ و يك بز كشته شد». آغاز اين واقعه، سوم شوال 1329ه .ق بوده است و يكى از شعرا، اين حادثه و پيروزى شيعه و شكست ترك‌هاى عثمانى را در ابياتى به نظم در آورده است. با اين پيروزى مقام شيعيان مستضعف - كه مقيم خود مدينه بوده‌اند - از نظر مردم رفيع و والا گشت.
آنگاه كه حكومت حجاز - بعد از عثمانى‌ها - به ملك حسين بن على رسيد توجه و عنايت خود را به شيعيان معطوف ساخته و آنان را مشمول مراحم خويش قرار داد به ويژه شيعۀ «حرب» حجاز؛ زيرا ملك حسين بازوى قوى و شمشير براق و بُرّان اين طائفه به شمار مى‌رفت؛ لكن هنوز مدت كوتاهى بر اين حال و منوال نگذشت كه لشكريان ابن‌سعود به حرمين شريفين حمله كردند و حكومت شريف حسين را در حجاز از ميان برده و منقرض ساختند.
سعودى‌ها براى دسترسى به حكومت حجاز به جناياتى دست زدند، خون عدۀ زيادى را بر زمين ريختند، شمار فراوانى از مردم را بى‌خانمان كردند و به فجايع و كارهاى