18التحيّة والثناء - در توصيف اهل تقوا:
«لَوْ لاٰ الْأَجَلُ الَّذِي كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ» 1
«اگر نبود مدّت زمان زندگى، كه خداوند بر ايشان قرار داده، جانهايشان در پيكرهايشان، به اندازۀ چشم برهم‌زدن قرار نمى‌گرفت وجان مى‌دادند.»
اين حالت عرفانى نشانۀ آغاز شرح صدر و نورانيّت دل است. از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند كه شرح صدر چيست؟ فرمود:
«نُورٌ يَقْذِفُهُ اللّٰهُ في قَلْبِ الْمُؤْمِنِ فَيَشْرَحُ لَهُ صَدْرَهُ وَيَنْفَسِحُ».
«شرح صدر، نورى است كه خداوند در دل مؤمن مى‌افكند و بدين سبب سينه‌اش گسترده و فراخ مى‌شود.»
عرض كردند: آيا براى شرح صدر و نورانيّت دل،