13ظلمانىِ آلودگى‌ها، ديدۀ جان آمادۀ اجابت اين دعا مى‌گردد:
«وَ انِرْ ابْصٰارَ قُلُوبِنٰا بِضِيٰآءِ نَظَرِهٰا الَيْكَ حَتّىٰ تَخْرِقَ ابْصٰارُ الْقُلوُبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ الىٰ مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ» 1
«ديده‌هاى دلهايمان را، آنگاه كه به سوى تو مى‌نگرد، نورانيتى نافذ بخش تا از پرده‌ها و حجاب‌هاى نور بگذرند و به خاستگاه عظمت برسند.»
ديدۀ دل از حجاب‌هاى نور مى‌گذرد و با تجلّى صاحب خانه بر آن، به معدن عظمت مى‌رسد.
بديهى است اين بركت نصيب هر كس نمى‌شود، همّتى والا مى‌خواهد و دلى عاشق؛ همّتى كه دل را از هر انگيزه‌اى، جز خدا، خالى كند و عشقى كه مشكلات سلوك را بر عاشق هموار سازد.
در اينجا سخن آن عارف وارسته شنيدنى است كه وقتى به او پيشنهاد سفر حجّ شد، گفت: