11
مقدمه
نقش الگو در خودسازى
چه در خودسازى فردى و چه در تربيت‌هاى اجتماعى، «نمونۀ عملى» سهم عمده‌اى ايفا مى‌كند. مقصود، الگوها و سرمشق‌هايى است كه تجسم آرمانها و بُعد عينيّت يافتۀ يك مكتب و مرام است. در زبان قرآن، از اين گونه سرمشق‌هاى كمال و الگوهاى تزكيه و تربيت، به «اسوه» ياد شده است.
هم حضرت ابراهيم عليه السلام در مسير مبارزاتى توحيدى خويش، الگوى موحّدان معرّفى‌شده است، 1 هم رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در بعد اخلاق و معاشرت، اسوۀ مسلمان به حساب آمده است. 2
در بحث‌هاى تربيتى و اخلاقى نيز، گاهى مى‌توان به