15
فصل اوّل: معناى «برائت»
«برائت» از «بري، يبريء» بر وزن «علم ، يعلم » به معناى خلاص‌شدن و كنارشدن است. به نظر بعضى از علماى لغت، اگر بر وزن «قطع ، يقطع » باشد، به معناى آفريدن است. 1هر دو معناى فوق در قرآن كريم بكار رفته و در موارد متعددى استعمال شده است. آنچه در اين نوشته مورد نظر است، معناى اول مى‌باشد.
راغب اصفهانى لغت‌شناس معروف قرآن، معناى دقيقترى ارائه كرده و «برء و براء و تبرّى » ر ا «التفصّى ممّا يكره مجاورته »؛ يعنى كنارشدن از چيزى كه مجاورت آن