12خانۀ كعبه،مهمانخانۀ خداست وابراهيم عليه السلام منادى دعوت كرم اوست كه با نداى:«وَأذِّن في النّاسِ بالحَجِّ»حاجيان را به ميهمانى خداوند فرا مى‌خواند تا بر سر سفرۀ عنايت خدا حاضر شوند و از الطاف بى‌نهايت او بهره گيرند؛عنايتى كه هر گرسنه را از مائدۀ رحمت بهره دهد و هر تشنه را از عين الحيات معرفت،قدح شادمانى بر كف نهد.
بر آستان ارادت،كه سر نهاد شبى؟
كه لطف دوست به رويش هزار در نگشاد؟
حاجيان پروانگانند گرد شمع حرم،كه در طواف آمده‌اند تا شايد در پرتو انوار فيض او،از رحمت حق بهره گرفته،از قفس تن برهند و پر و بال حيات فانى را در شعاع شعلۀ محبت او بسوزانند تا به رستگارى و سعادت دست يابند.
آرى،زائران خانۀ خدا،بندگان برگزيده‌اى هستند كه خداوند توفيق و عنايتش را شامل حال آنان كرده و در حرم خود ميهمان نموده است و هر كس را ياراى آن نيست كه از اين نعمت عُظما برخوردار گردد.
گويند:«عارفى در مصر زندگى مى‌كرد.اين مرد خدا در بيرون از شهر بر سر راه كاروان حجاج مى‌نشست ووقتى حاجيان از آن مسير گذر مى‌كردند،خاك پاى آنان را بر مى‌داشت و بر چشمانش مى‌ماليد و به آن تبرّك مى‌جست».
صحيفه‌اى كه پيش روى شما بزرگواران قرار دارد،جرعه‌اى از درياى بيكران عشق است كه لختى كام مشتاقتان را شيرين كرده و به دنياى زيباى عشق ربانى خواهد كشاند.
همراهى با رهپويان حج،انسان را با حالات و لذايذ معنوى آشنا ساخته و مشتاق آن وادى پاك خواهد نمود.اميد است كه خداوند،توفيق زيارت خانۀ خود را نصيب تمام مؤمنان بگرداند.
ملتمس دعا-رحيم كارگر