16اظهار داشته‌اند بر اساس ظاهر بينى، و مسموعات ايشان درمكه و عرفات است، و اى كاش با ديد حقيقت بين مسأله را دنبال مى‌كردند تا دريابند، شيعه هرگز به اين صورت كه فكر مى‌كنند از پيامبر و اهل بيت چيزى نخواسته كه علماى شيعه، نيز اين عمل را شرك مى‌دانند بلكه اگر به كتب ادعيه شيعه توجه شود طرف دعا همواره خداست و پيامبر(ص) و اهلبيت(عليهم السلام) شفيع و وسيله‌اند و به تعبير سيد محمد رشيدرضا در تفسير «المنار» شيعه مانند ميهمانى است كه بعضى را نيازهايش را مستقيماً ازصاحب خانه مى‌خواهد و بعضى را توسط اهل بيت و دوستان صاحب خانه كه توسط او براى خدمت به ميهمانان گمارده شده‌اند، درخواست مى‌كند و همه را از الطاف صاحب خانه مى‌داند.
اگر اين كار شرك است لابد شما پيغمبر اكرم(ص) را نيز مشرك مى‌دانيد كه بر اساس روايت صحيح نزد خودتان از ترمذى، حاكم، و ابن ماجه به نابينايى ياد دادند كه در دعاى خود بگويد: «پروردگارا، من به وسيلۀ پيغمبرت كه پيامبر رحمت است به سوى تو روى مى‌آورم و حاجت خود را از تو مى‌خواهم. يا محمد! من به وسيلۀ تو به درگاه پروردگارم روى مى‌آورم كه حاجتم را برآورده سازد. پروردگارا شفاعتش را در حق من بپذير».