25 آن امر مشابهى وجود نداشته است. اما در شرع، به معناى امر نوپيدايى است كه در برابر سنت قرار گيرد. در اين صورت نكوهيده است. سخن درست درباره بدعت اين است كه اگر امر نوپيدايى را بتوان در شمار امورى قرار داد كه از سوى شريعت نيكو شمرده شده، آن امر، بدعتِ نيكو خواهد بود؛ اما اگر در شمار امورى قرار گيرد كه شرع آن را قبيح و ناپسند مى‌داند، اين بدعت قبيح و نكوهيده است. در غير از اين دو حالت، امور نوپيداى ديگر مباح هستند. 1
«ابن عربى» در كتاب «عارضة الاحوذى فى شرح صحيح الترمذى» روايتى از رسول خدا(ص) را شرح مى‌دهد كه فرمودند: «زنهار از امور نوپيدا». وى در شرح اين عبارت مى‌گويد:
بدانيد كه امر نوپيدا بر دو نوع است: نوپيدايى كه ريشه آن را فقط در شهوت و اراده انسان مى‌يابيم. در اين صورت، امر نوپيدا باطل است و مصداق بدعت گمراه‌كننده است. نوع دوم، امر نوپيدايى است كه پيش از اين وجود داشته، اما براى آن نمونه جديدى به وجود آمده است. اين نوع بدعت [نه تنها مذموم نيست، كه] سنت خلفا و پيشوايان فاضل است. اين‌گونه نيست كه هر امر نوپيدايى به دليل نو بودن مذموم باشد. خداوند در قرآن كريم مى‌فرمايد:
مٰا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ يَلْعَبُونَ (انبياء: 2)
هيچ يادآورى تازه‌اى از سوى پروردگارشان براى آنها نمى‌آيد؛ مگر آن‌كه آن را مى‌شنوند در حالى كه سرگرم بازى‌اند!