20گرفته شود؛ همانگونه كه احوال معاد وديگر امورى كه عقل در آنها مدخليت ندارد، از شرع گرفته مىشود. واين فرقه گمراه، امرشان ظاهر است كه در فهم مقصود شارع راهى را كه خداوند براى تمام مردم نصب كرده وبه معرفت خداوند متعال مىانجامد قاصرند... واين مطلب از آيات متعددى از كتاب خداوند متعال استفاده مىشود؛ زيرا آيات، مردم را دعوت به تصديق وجود بارى تعالى به ادله عقلى كرده كه بر آنها نصّ شده است.
اصول عقيده حشويه را مىتوان سه مطلب دانست:
1. تنها راه براى رسيدن به معرفت اعتقادى، نصّ شرعى است وعقل هرگز در آن راه ندارد.
2. در باب عقايد، اعتماد بر احاديث ضعيف وجعلى مىكنند، بدون آنكه آنها را مورد بررسى قرار دهند.
3. مخالف تأويلند ولذا هر چه را در باب عقايد در احاديث آمده، حمل بر ظاهر آن مىنمايند. 1
دور چهارم: از عصر احمد بن حنبل تا ابن تيميمه
اين دور از ادوار تشبيه وتجسيم، از زمان احمد بن حنبل وحنابله شروع شده وتا عصر ابن تيميه ادامه پيدا مىكند.
عبدالله بن احمد بن حنبل كتابى را در اين باره به نام «السنة» تأليف كرده است. وحنابله نيز كتابى را تحت عنوان «الردّ على