164. ونيز استدلال مى‌كنند به آنچه در خطبه پيامبر(ص) در روز جمعه آمده كه مى‌فرمود:

أمّا بَعْدُ، فَإنَّ خَيْرُ الحَديثِ كِتابَ الله، وَخيرَ الهُدى هُدى مُحَمَّد(ص)، وَشَرّ الأُمُورِ مُحَدثاتِها وَكُلّ بِدْعَة ضَلالَة. ¹

امّا بعد؛ پس همانا بهترين حديث، كتاب خدا وبهترين هدايت، هدايت محمّد(ص) است وبدترين امور، نوآورى‌ها است وهر بدعتى ضلالت است.

5. گاهى مى‌گويند: «عبادات توقيفى است ولذا تعبّد به عباداتى كه از پيامبر(ص) ويا از صحابه نرسيده، جايز نيست».

6. گاهى مى‌گويند: «اين اعمال تشبّه به كفّار است وهر كس به قومى تشبّه پيدا كند از جمله آنان است».

پاسخ اجمالى

در پاسخ اجمالى به اين ادلّه مى‌گوييم:

اوّلاً: تمام امت اسلامى با هر فرقه وگروه ومذهبى كه هستند، به كبراى كلّى كه همان حرمت بدعت‌گذارى در دين است اعتقاد دارند. ولى سخن در اين است كه آيا اين مصاديق واعمال كه وهابيان مى‌گويند از موارد بدعت محرّم به حساب مى‌آيد يا خير؟

ما معتقديم كه حرام دانستن اين مصاديق از باب اينكه بدعت است از بدفهمى مفتيان وهابى است.