متن کتاب پاسخ به پندارهای توسل - جلد 1 - صفحه 55

(7 تا 92)

55 وَأَبْيضُ يسْتَسْقَي الْغَمَامُ بِوَجْهِه ثِمَالُ الْيتَامَى عِصْمَةٌ لِلأَرَامِل ¹

البته در «فتح البارى» آمده است كه رسول خدا(ص) درخواست سرودن اين شعر را كرد. ²بر اساس اين شعر و نيز شعر حسان كه «ابر به دليل سيماى خوش عباس باران فرو ريخت» همگى دلالت مى‌كنند كه به منزلت و جايگاه عباس نزد خداوند تبارك و تعالى توسل صورت گرفته، تا باران ببارد. ³

2. «بيهقى» و نيز «تقى الدين سبكى» در «شفاء السقام» و ديگران، حديث مالك الدار را درباره بلال بن حارث مزنى نقل كرده‌اند. وى در زمان

1) . سفيدرويى كه مردم به بركت روى او طلب باران مى‌كنند، و فريادرس يتيمان و پناه بيوه زنان است. صحيح بخارى، ج2، ص15.

2) . الاستيعاب، ج3، ص99. در ديوان حسان آمده است: سأل الإمام وقد تتابع جدبنا عم النبى وصنو والده الذى أحيا الإله به البلاد فأصبحت فسقى الغمام بغرّة العباس ورث النبى بذاك دون الناس مخضرّة الأجناب بعد اليأس خشكسالى ما را فرا گرفته بود. امام درخواست كرد و ابرها به بركت روى عباس باران فرو ريختند؛ عباس كه عموى پيامبر(ص) و برادر پدرش است. كسى كه پيامبر(ص) از او ارث برد. خداوند به بركت او اين سرزمين را زنده كرد و پس از نوميدى به سرزمينى سرسبز مبدل گشت. ر.ك: دلائل النبوة، بيهقى، ج6، ص147.

3) . در الاستيعاب، ج3، ص100 آمده است: زهرى مى‌گويد اصحاب رسول خدا(ص) از فضيلت عباس آگاه بودند و از او درخواست مشورت مى‌كردند و از نظر او بهره مى‌بردند. همچنين عمر با توسل به عباس، طلب باران كرد.

مشخصات کتاب

پاسخ به پندارهای توسلجلد:1نویسنده:کوثری، محمد زاهد:مرکز ترجمان دینی:غاوجی، وهبی سلیمانناشر:مشعرمحل نشر:تهران - ایرانسال نشر:1390

دریافت فایل ارجاع:

BibTex | Endnote

سایر جلدهای کتاب:

جلد 1