1) . دعاى نقل شده در حديث فرد نابينا به اين صورت است كه نابينا مستقيماً خداوند را مخاطب قرار مى‌دهد و از او شفا مى‌طلبد. در اين حديث، نابينا از پيامبر(ص) درخواست دعا نمى‌كند؛ بلكه اين دعاى نابينايى است كه رسول خدا به او دستور داد اين‌گونه دعا كند. به او دستور نداد كه از فرد ديگرى طلب دعا كند. در اين حديث نيامده كه پيامبر(ص) براى نابينا دعا كرد. روايت حماد بن سلمه از ابوجعفر از عمارة بن خزيمه به نقل از عثمان بن حنيف نيز اين را تأييد مى‌كند زيرا در اين روايت عبارتى است كه اضافه دارد: «اگر باز حاجتى داشتى، مانند همين كار را بكن». از اين عبارت استفاده مى‌شود كه فرد نابينا خدا را با توسل به پيامبر خوانده است، اين قسمت را فردى ثقه يعنى حماد نقل كرده است. اين بخش از روايت، با اصل حديث منافات ندارد؛ بنابر اين همان‌گونه كه حديث‌شناسان مى‌گويند، اين قسمت اضافه نيز پذيرفته است. اين بخش از دعا تصريح مى‌كند كه دعاى مأثور، رقيه‌اى عام است. اين دعا درخواست نابينا از خداوند است، نه درخواست از پيامبر(ص) براى دعا كردن. ر.ك: هداية المتخبطين، شيخ على بن يحيى علوى، ص11.