1) . به اين دليل كه عنوان دقيق كتاب را به فارسى نمى‌دانستم، از ترجمه عنوان عربى خوددارى كردم. (مترجم)

2) . عالمى با نام «محرم» شرحى بر شرح عبدالرحمان جامى بر كتاب «كافيه ابن‌حاجب» در موضوع نحو مى‌نگارد. ايشان در باب «ندبه در منصوبات» عبارتى مى‌نويسد. يكى از شاگردان شيخ را مى‌بيند كه چند سطر از اين شرح را حذف كرده تا معناى عبارت كتاب - از نظر او - درست شود. اما به اعتقاد ايشان بايد اين عبارت را حفظ كرد و آن را به گونه‌اى تأويل كرد تا عبارت با معنا شود. به همين دليل رساله‌اى ده صفحه‌اى در اين باره نوشت.

3) . در ساحل درياى سياه سرزمينى به نام «اوف» وجود دارد. اين منطقه به داشتن واعظان بسيار، شهرت دارد. يكى از اين واعظان به شهر سكونت استاد عزيمت كرد و در آن‌جا به وعظ و خطابه مشغول بود. اين واعظ در كار خود شهرت يافت. روزى استاد كوثرى در جلسه سخنرانى او حاظر شد. واعظ مشهور در اين جلسه كه بعد از ظهر برگزار شده بود، حمله تندى به صوفيه كرد. از آنجا كه مرحوم كوثرى در آن زمان از هواداران صوفي‌ها بود، از اين جلسه خارج شد و به منزل خود رفت و تا پيش از ظهر روز بعد رساله‌اى بيست صفحه‌اى نوشت. اين رساله در پاسخ به اظهارات واعظ بود. پيش از ظهر روز بعد كه اين رساله را به واعظ داد، زبان واعظ بند آمد و دست از بدگويى نسبت به صوفيه كشيد.

4) . «تاريخ ابن‌كمال» معماگونه نوشته شده است. براى مثال وى مى‌گويد: در يك چهارم دوم سال سوم از دهه چهارم از يك سوم سوم... رساله استاد كوثرى در واقع حلال معماهاى اين كتاب است. وى اين اثر را نگاشته تا معماهاى «تاريخ ابن‌كمال» را حل كند و براى شرح مقصود كتاب، جدول‌هايى ترسيم كرده است.