۶
پيام‌گزار دينى (مبلّغ)
پيام‌گزار در لغت به معنى رسول، پيغام آور و مانند آن آمده است.
از منابع دينى استفاده مى‌شود كه پيام‌گزار دين، كسى است كه پيام دينى را با استفاده از روش‌ها و ابزارهاى مشروع به مردم مى‌رساند و از كسى جز خدا واهمه ندارد و اجر و پاداش كوشش‌هاى تبليغى خود را تنها از او انتظار دارد.
اَلَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسٰالاٰتِ اللّٰهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لاٰ يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللّٰهَ وَ كَفىٰ بِاللّٰهِ حَسِيباً.
كار مبلّغ دين، هدايت انسان‌ها به سوى خداوند است.
از اين رو منزلت و جايگاه او بسيار مهم و ارزشمند مى‌باشد.
قرآن مى‌فرمايد: «وَ مَنْ أَحْيٰاهٰا فَكَأَنَّمٰا أَحْيَا النّٰاسَ جَمِيعاً.
زنده گرداندن دلهاى مرده، بر عهده پيام‌گزاران و مبلغان دين است.
»
پيام‌گيرنده
از اركان مهم تبليغ، پيام‌گيرنده است كه با وجود او تبليغ، معنا پيدا مى‌كند.
توجه به علم و آگاهى، باورها، سن، جنس، جايگاه اجتماعى از موارد مهمى است كه در ارائۀ پيام به گيرندگان آن بايد توجه شود.
پيام
اعتقاد و انديشه و يا گرايشى كه پيام دهنده قصد دارد آن را به پيام گيرنده منتقل كند، ممكن است بار سياسى، اقتصادى، اخلاقى، علمى و مانند آن داشته باشد.
پيام، هر قدر از محتوا، جذابيت و كارآيى لازم و درك فرهنگ زمان برخودار باشد، اهميت بيشترى پيدا خواهد كرد.
