٩كه روحانى، زائر را ميهمان پيامبر(صلى الله عليه وآله) و خداوند بداند و با قطع نظر از ديگر ويژگى‌هاى زائران، به آنان احترام بگزارد تا آنان، خود را داراى جايگاهى ويژه نزد روحانى بدانند و بيشتر به او تمايل يابند كه
«مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بالنّاسِ حازَ منهم المَحَبَّة». ١
۵- برخورد عادلانه با زائران
گاه در جمع كاروان افرادى هستند كه بنابر دلايلى به فرد روحانى نزديك‌ترند، ولى به هر حال، برخورد روحانى با زائران بايد عادلانه باشد و در رسيدگى به امور افراد حق كسى از ميان‌نرود. زائران بايد احساس‌كنند كه روحانى به گونه عادلانه بدانان خدمت مى‌كند و بدين سان، ژرفانه بدو بگرايند كه
«مَنْ عَدَلَ تَمَكَّنَ». ٢
۶- توجه به افراد آسيب‌پذير و خادمان كاروان
در هر گروهى، افراد بيمار و گرفتار و ضعيف هست.
روحانى ضمن دلجويى از چنين كسانى بايد در كلّيّه برنامه ريزيهايش آنان را در نظر گيرد و از ميان افراد داوطلب، به نوبت، كسانى را براى يارى آنان معرفى كند و روزانه يك نوبت
