20آنجا كه خداوند مى‌فرمايد: «وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ ». ¹ شايان ذكر است كه تعبير به «ليطّوّفوا» ² كه فعل امر و از باب تفعل است، به نوعى معناى مطاوعه و پذيرش در آن تعبيه شده است.

در آيات 125، سوره مباركه بقره و 26 سوره مباركه حج نيز؛ خداوند سبحان طهارت خانه خود را از وظايف ابراهيم (ع)و اسماعيل(ع) دانسته، زيرا اين مكان مقدس بايد براى طواف كنندگان، اعتكاف كنندگان و نمازگزاران از هر آنچه ناشايست است پاكسازى شود.

در روايات نيز به طور مبسوط به طواف پرداخته شده كه در اينجا جهت تبرك و تيمن به چند مورد اشاره مى‌شود:

امام صادق (ع) از پدرانش و آن بزرگوار از رسول اكرم (ص) نقل كرده اند كه فرمود

«زينت ايمان، اسلام و زينت كعبه، طواف است.» ³در حديثى ديگر پيامبر(ص) طواف را چون نماز دانسته اند، با اين تفاوت كه در طواف مى‌توانند سخن بگويند امّا در نماز نه. ⁴ و نيز فرمود«خداوند به طواف كنندگان فخر مى‌كند و اگر قرار بود ملائكه با كسى مصافحه كنند، با طواف كنندگان خانه خدا مصافحه مى‌كردند.» ⁵ امام صادق (ع) نيز فرمود: «خداوند - عزّ و جلّ - اطراف كعبه يكصد و بيست رحمت قرار داده، كه شصت رحمت آن مخصوص طواف كنندگان، چهل رحمت براى نمازگزاران و بيست رحمت براى نگاه كنندگان - به كعبه - است.» ⁶