36تجارى مى‌باشد؛ مانند انواع باروتها، ديناميت، چاشنى و ... اگر در اين گونه مواد منفجره، آتش‌سوزى رخ دهد بلافاصله تمام مواد در يك لحظه توأم با انفجار از بين مى‌رود و قدرت پرتاب تكه‌هاى ناشى از انفجار در اين گونه مواد تا شعاع 200 متر مى‌باشد. بنابر اين مبارزه با اين مواد منفجره، زمانى آغاز مى‌شود كه آتش‌سوزى به آنها نرسيده باشد و بايد از سرايت آتش به اين مواد جلوگيرى شود و براى مبارزه بايد به موارد زير توجه كرد.
1 - افراد آتش‌نشان و وسائل مربوط به آن، بايد دور از شعاع خطر؛ يعنى به فاصله 200 متر يا در پشت پناهگاهى مستقر شوند.
2 - شعاع خطر بايد از نوع درجه يك «منطقۀ خطر» اعلام گردد تا از ورود افراد متفرقه جلوگيرى شود.
3 - اطلاع به مقامات انتظامى و احضار كارشناس مربوطه.
4 - بايد از حداقل افراد براى نزديك شدن به محل مواد منفجره استفاده كرد و افراد منتخب براى نزديك شدن به محل بايد از حفاظ استفاده نمايند و ضمناً بايد داراى اطلاعات زير باشند:
الف) آشنايى به موقعيت محل
ب) آشنايى با محل دقيق مواد منفجره
پ) عكس العمل مواد منفجره در برابر حرارت
ج) نوع و مقدار مواد منفجره
افراد آتش‌نشان بايد سعى نمايند از سرايت آتش به مواد منفجره جلوگيرى كنند و ضمن خاموش كردن آتش (با توجه به نوع آتش‌سوزى) به وسيلۀ آب مواد منفجره را خيس نمايند تا خاصيت انفجار آنها از بين برود.