21تا همۀ مردم را بدون استثنا، براى انجام حج فرا خواند. و آنان نيز بعضى پياده و بعضى سواره بر مركوبهاى نحيف، براى حج خواهند شتافت. «وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً» در آيۀ اول، طبقۀ ضعيف و نسبتاً فقير كه بدون وسيله و پياده به حج مى‌آيند و نيز طبقۀ متوسط - كه سوار بر مركوبهاى لاغر و ضعيف هستند - از كسانى معرفى شده‌اند كه نداى ابراهيم را لبيك مى‌گويند.

در آيۀ دوم استطاعت و توان مالى و نيز عقلى از شرايطى است كه دارندۀ آن را از «ناس»، يعنى همۀ مردم استثنا ساخته و حج را براى آن طبقه واجب مى‌نمايد. در حقيقت خداوند، هم طبقۀ ضعيف و هم طبقۀ غنى را براى حج فرا مى‌خواند ليكن اين طبقۀ ضعيف هستند كه پياده و يا سوار بر مركوبهاى ناتوان، به نداى او لبيك مى‌گويند.

در جاى ديگرى خداوند خانۀ كعبه را براى مردم (تمامى مردم) قرار داده و آن را «هُدىً لِلْعٰالَمِينَ » معرفى كرده است؛ يعنى براى «همۀ مردم جهان» هدايتگر است. فرمان خداوندى براى انجام حج شمول و فراگير است براى تمامى طبقات، طواف برگرد كعبه هيچ اختصاصى به طبقه، گروه و نژاد خاصى ندارد،