16گاهى آن را مكانى «مبارك» و در جايى «هدايتى براى جهانيان» و در آيه‌اى ديگر، «مكانى امن» دانسته شده است و لذا از اينجاست كه به عظمت و جايگاه حساس و والاى كعبه پى برده و در مقابل اين همه اعجاز و عظمت سر تسليم فرود مى‌آوريم.
مسجدالحرام و محدودۀ آن
بر اساس روايتى از جعفر بن محمد الصادق - ع - حضرت ابراهيم و اسماعيل - عليهماالسلام - حدّ مسجدالحرام را تا صفا و مروه قرار داده بودند. از دوران جاهلى در اطراف كعبه خانه‌هاى متعددى ساخته شده بود و بسيارى از مردم در حريم آن زندگى مى‌كردند. در دوران اسلام نيز اين خانه‌ها همچنان پا برجا بود و مسلمانانى كه از مدينه و ساير سرزمينها براى حج مى‌آمدند راهى جز داخل شدن در آن خانه‌ها و ورود به مسجدالحرام نداشتند؛ به عبارت ديگر محدوده‌اى در آن دوران به عنوان مسجدالحرام وجود نداشت و عمدتاً اين نام بر فضاى خالى اطراف كعبه اطلاق مى‌شد. پس از رحلت پيامبر - ص - كه بر جمعيت مسلمانان افزوده شد، انجام مراسم عبادى حج با مشكلات عمده‌اى روبرو گرديد لذا خليفۀ دوم