12 أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمٰا...» ¹ در جاى ديگرى خداوند به وقوف در عرفات و كوچ به سوى مشعرالحرام اشاره دارد؛ «ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفٰاضَ النّٰاسُ » ²، «فَإِذٰا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفٰاتٍ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ عِنْدَ اَلْمَشْعَرِ الْحَرٰامِ وَ اذْكُرُوهُ كَمٰا هَدٰاكُمْ ...» ³ همچنين مسأله قربانى و حلق و يا فديه دادن در مقابل آن نيز بطور كامل در اين آيات تشريح شده است: «وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّٰهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لاٰ تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتّٰى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيٰامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ ...» ⁴.

نشانه‌ها و آيات خداوندى در حرم امن الهى نيز در آيات ديگرى آمده است كه عمده‌ترين آن «مقام ابراهيم» است كه بندگان خداوند مأمور شده‌اند در كنار و يا پشت آن نماز گزارند. ابراهيم - ع - هنگام ساخت و بازسازى كعبه و يا هنگام فراخوانى مردم به سوى حج «هلموا إلى الحج» بر سنگى از كوه ابوقبيس ايستاد و به قدرت الهى آن سنگ بگونه‌اى نرم شد كه