46كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ».
هر چيز توانايى.»
در بلد الأمين است كه سه مرتبه بعد از هر نماز بگويد:
«اُعِيذُ نَفْسِي وَدِينِي وَأَهْلِي وَمٰالِي وَوُلْدِي وإِخْوٰانِي فِي «قرار مى‌دهم خودم و دينم و خانواده و مال و فرزندانم و برادران دينى خود و دِينِي وَمٰا رَزَقَنِي رَبِّي وَخَوٰاتِيمِ عَمَلِي وَمَنْ يَعْنِينِي أَمْرُهُ بِاللّٰهِ آنچه پروردگارم به من روزى كرده و سرانجام كارم و هم آن كس را كه دلبند كار اويم الْوٰاحِدِ الْأَحَدِ الصَّمَدِ الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ در پناه خداى يگانة يكتاى بى نياز كه نزاده و نه زائيده شده و هيچكس كُفُواً أَحَدٌ ، وَ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مٰا خَلَقَ وَ مِنْ شَرِّ غٰاسِقٍ إِذٰا همتايش نيست و به پروردگار صبحدم از شرّ آنچه آفريده و از شرّ شب هنگامى كه وَقَبَ وَ مِنْ شَرِّ النَّفّٰاثٰاتِ فِي الْعُقَدِ وَ مِنْ شَرِّ حٰاسِدٍ إِذٰا به تاريكى درآيد و از شرّ زنانى كه در گره ها دمند و از شرّ حسود هنگامى كه حَسَدَ ، وَ بِرَبِّ النّٰاسِ مَلِكِ النّٰاسِ إِلٰهِ النّٰاسِ مِنْ شَرِّ حسودى كند و به پروردگار مردم ؛ صاحب اختيار مردم ، معبود مردم از شرّ اَلْوَسْوٰاسِ الْخَنّٰاسِ اَلَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النّٰاسِ مِنَ و سوسه گر نهانى آن كس كه در سينه ها (و دلهاى ) مردم و سوسه كند (چه ) از