32آيد و جز آن نيتى نداشته باشد، مرا ديدار كرده و او مهمان من است و بر من نازل شده و سزاوار است كه با كرامت‌هاى خود به او هديه دهم». ¹انسانى كه به ميهمانى مى‌رود، طبعاً از قبل دعوتى از او شده است. آن‌گاه كه به ميهمانى مى‌رود، خود را كاملا براى ضيافت آماده مى‌كند. در ميهمانى معمولاً ميزبان و عوامل او از ميهمان پذيرايى مى‌كنند و تا هنگامى كه ميهمان در خانه اوست، ميزبان اين مسئوليت را در حد كمال انجام مى‌دهد. خداوند انسان‌ها را به اين ميهمانى فراخوانده است: ( وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً... ). ² همچنين در فراخوانى عام فرمود: ( وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ... ). ³از سوى ديگر خداوند خانه خود را براى ميهمانان آماده و پاكيزه كرده است: ( أَنْ طَهِّرٰا بَيْتِيَ لِلطّٰائِفِينَ... ). ⁴ خداوند، بيگانه را به اين ميهمانى راه نمى‌دهد. «در روز حج بزرگ از جانب خدا و پيامبرش به مردم اعلام شد كه خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند». ⁵