36پاسخ اين افترا نيز روشن است؛ زيرا فتواى علماى اماميه همانند اهل سنت، بر استحباب تعجيل نماز مغرب است و به وجوب تأخير آن تا تاريك شدن آسمان و ظاهر شدن ستارگان معتقد نيستند. بلكه معتقدند كه وقت نماز مغرب با مخفى شدن خورشيد يا زايل شدن سرخى (حمره مشرقيه) از بالاى سر شروع مى‌شود و مستحب است نماز مغرب و غير آن، در همان اول وقت انجام شود و هرچه تأخير شود، از ثوابش كم مى‌شود.
درخور ذكر است كه خود اهل سنت در اين مسئله اختلاف‌نظر دارند. «مبارك فورى» در كتاب «تحفة الاحوزى» مى‌گويد: اهل‌سنت درباره وقت نماز مغرب، دو قول دارند: گروهى مانند شافعى و ابن مبارك براى آن، يك وقت قائل‌اند كه همان غروب آفتاب است. ولى مشهور آنان معتقدند كه اول وقت نماز مغرب، غروب آفتاب، و پايان وقت آن، از بين رفتن سرخى در ناحيه مغرب است. شافعى و عبدالله بن مبارك به حديث جبرئيل استدلال كرده‌اند. بيشتر فقها به حديث عبدالله بن عمر استدلال كرده‌اند كه در آن آمده است: «وقت نماز مغرب تا زمانى است كه سرخى شفق پخش نشده و از بين نرفته باشد». اين روايت را مسلم و ديگران روايت كرده‌اند. همچنين به حديث ابوموسى استدلال كرده‌اند كه در آن آمده است: «نماز مغرب را به تأخير انداخت تا وقت از بين رفتن شفق». اين روايت را مسلم و غير او روايت كرده‌اند و قول اكثر حق است. 1
بنابراين اگر خواندن نماز مغرب تا وقتى كه ستارگان ظاهر شوند و آسمان تاريك شود، به دليل جواز تأخير اين نماز تا آن وقت باشد، در اين