30 اختلاف‌نظر دارند و همين‌طور در مورد زنى كه به او دخول نشده، اتفاق‌نظر دارند كه عدّه ندارد؛ آن هم به سبب گفتار خداوند كه مى‌فرمايد:

يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذٰا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنٰاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمٰا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهٰا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرٰاحاً جَمِيلاً (احزاب: 49)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه با زنان با ايمان ازدواج كرديد و آنان را قبل از آميزش طلاق داديد، عدّه‌اى براى شما بر آنها نيست كه بخواهيد حساب آن را نگاه داريد. آنان را با هديه مناسبى بهره‌مند سازيد و به طرز نيكويى رهايشان كنيد.

دليل ديگر عدّه نداشتن اين‌گونه زنان، از حكمت عدّه برداشت مى‌شود. حكمت عدّه اين است كه فهميده شود زن از مرد، باردار نشده است. بنابراين با آميزش نكردن به باردار نشدن از اين مرد يقين مى‌كنيم و ديگر نيازى به عدّه نيست. هرگونه پايان يافتن زندگى زناشويى نظير فسخ نكاح به دليل رضاع يا عيب و نيز عتق، لعان و... در صورتى كه پيش از آميزش باشد، همين حكم را دارد. ¹

از ديدگاه ما، اگر عدّه براى معلوم شدن پاكى رحم از حمل است، در طلاق صغيره غيربالغ و زن يائسه نيز، عدّه وجود ندارد؛ همان‌گونه كه خداوند مى‌فرمايد: وَ اللاّٰئِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسٰائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاٰثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللاّٰئِي لَمْ يَحِضْنَ (طلاق: 4).

از آيه شريفه استفاده مى‌شود زنانى كه از حيض شدن مأيوس‌اند، عدّه ندارند، مگر در صورتى كه در آبستن بودنشان شك باشد يا به‌طور كلى حيض نمى‌شوند. عدّه اين دو گروه، سه ماه است. پس بر زنانى كه از حيض