31اينكه،وصيتش زير سرش باشد». ¹روشن است كه زيارت،امرى مستحب است؛اما چنانچه حقى بر گردن كسى باشد،اداى حق،امرى واجب است كه مقدم بر زيارت است.چه بسا حلاليت نگرفتن و نپرداختن حقوق مردم،مانعى در راستاى استجابت دعا باشد. ²بنابراين،نيكوست يك مؤمن و شيعۀ واقعى،با حلاليت گرفتن از ديگران و خاطرى آسوده،قدم در راه سفر معنوى گذارد تا مشمول الطاف خاندان عصمت و طهارت قرار گيرد.

5.باخبر كردن آشنايان

پيامبر صلى الله عليه و آله در اين‌باره مى‌فرمايد:«بر مسلمان لازم است قبل از سفر،برادران، دوستان و بستگان خود را مطلع سازد و بر دوستان و نزديكان لازم است هنگام حركت،به بدرقۀ او بيايند.» ³

6.بردن توشۀ كافى

در احاديث زيادى از معصومان و همچنين،در سفارش لقمان به فرزندش،نه تنها تأكيد شده است كه وسايل مورد نياز سفر خود را به همراه داشته باشيد،بلكه سفارش شده است برخى از وسايل و لوازمى كه ممكن است مورد نياز همسفران باشد نيز به همراه داشته باشيد.

7.خواندن بعضى از سوره‌هاى قرآن

امام موسى بن جعفر عليهما السلام هنگام سفر قبل از حركت،سوره‌هاى حمد، توحيد،قدر،ناس،فلق و آيةالكرسى را تلاوت مى‌فرمود. ⁴و نيز خواندن