23

1.اخلاص

( قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّٰهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ * وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ ) ¹

بگو: «من مأمورم كه خدا را - در حالى كه آيينم را براى او خالص گردانيده‌ام- بپرستم. * و مأمورم كه نخستينِ مسلمانان باشم.»

همۀ افراد جامعه نياز به زاد و توشه براى آخرت دارند و روحانيون نيز از اين امر مستثنى نيستند، اگر چه شكل ظاهرى فعاليت‌هاى آنان در مسير دين و الهى است، ولى روشن است كه بدون نيت پاك و خالص، حتى نماز كه بالاترين عبادت است ارزش خود را از دست مى‌دهد. پس مبلّغ دين بايد بيش از ديگران در اين راه كوشا بوده و نيت خود را براى ذات بارى تعالى خالص گرداند.

جاودانگى و حيات طيبۀ انسان و ماندگارى سخنان او در قلب‌ها و بهره‌مندى از آثار وضعى و دنيايى اعمال، همه و همه در گرو اخلاص و پاكى نيت است. بايد دانست كه مخلَص شدن و از تيررس شيطان در امان گشتن و در مأمن و حصن الهى قرار گرفتن زمانى ميسر است كه آدمى