32
رَبَّنٰا وَ اجْعَلْنٰا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنٰا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَ أَرِنٰا مَنٰاسِكَنٰا وَ تُبْ عَلَيْنٰا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوّٰابُ الرَّحِيمُ (بقره، 128)
(ابراهيم واسماعيل همچنين گفتند:) پروردگارا! ما را تسليم (فرمان) خود قرارده واز نسل ما (نيز) امّتى كه تسليم تو باشند قرارده و راه وروش پرستش را به ما نشان‌ده وتوبه‌ى ما را بپذير، كه همانا تو، توبه‌پذير مهربانى.
نكته‌ها:
با آنكه حضرت ابراهيم واسماعيل هر دو در اجراى فرمان ذبح، عالى‌ترين درجه تسليم در برابر خدا را به نمايش گذاردند، امّا با اين همه در اين آيه از خداوند مى‌خواهند كه مارا تسليم فرمان خودت قرارده. گويا از خداوند تسليم بيشتر و يا تداوم روحيّه تسليم را مى‌خواهند. كسى كه فقط تسليم خدا باشد، نه تسليم عموى بت‌تراش مى‌شود و نه در برابر بت‌ها به زانو مى‌افتد و نه از طاغوت‌ها پيروى مى‌كند.
پيام‌ها:
1- به كمالات امروز خود قانع نشويد، تكامل و تداوم آنرا از خدا بخواهيد. «رَبَّنٰا وَ اجْعَلْنٰا مُسْلِمَيْنِ لَكَ »
2- توجّه به نسل و فرزندان، يك دورنگرى عاقلانه و خداپسندانه است كه حاكى از وسعت نظر و سوز و عشق درونى است وبارها در دعاهاى حضرت ابراهيم آمده است. «وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنٰا»
3- راه و روش بندگى را بايد از خدا آموخت وگرنه