12چگونه خداوند به پيامبرش فرمود: «وَ رَفَعْنٰا لَكَ ذِكْرَكَ » 1 و چنين كرد.
فرمود: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً» 2 و چنين شد.
و فرمود: دلهاى مردم را به سمت كعبه گرايش مى‌دهم.
«فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النّٰاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ » 3و چنين شد.
در مكه ما مى‌بينيم كه اگر نظر خداوند به سنگى افتد، آن سنگ محبوب دلها مى‌شود و پروانه‌وار به دور آن مى‌چرخند.
«وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ » 4
در مكه مى‌بينيم كه ابراهيم پايه‌هاى كعبه را بالا برد و دعا كرد: «رَبَّنٰا تَقَبَّلْ مِنّٰا» 5 يعنى اگر انسان ابراهيم باشد و كارش ساختن كعبه، ولى خداوند قبول نكند ارزشى ندارد.