61گذاشت! ¹ غافل از اين كه:

يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللّٰهِ بِأَفْوٰاهِهِمْ وَ يَأْبَى اللّٰهُ إِلاّٰ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكٰافِرُونَ ²

«آنها مى‌خواهند با دهن‌هاى‌شان نور خدا را خاموش كنند و خدا نمى‌خواهد مگر اين كه نور خودش را تمام و كمال به انجام رساند، گر چه كافران را ناخوشايند باشد».

عصر بنى عباس

چيزى از تخريب حرم حسينى، به دست هارون الرشيد نگذشته بود كه در سال 198ه‍- ق. پسرش مأمون به قدرت رسيد، او بر خلاف سياست پدر و براى كسب رضايت شيعيان به ويژه شيعيان خراسان طريق دوستى و محبّت به اهل بيت(ع) را پيش گرفت تا آنجا كه برخى از پژوهشگران او را شيعه دانسته‌اند.

شرايط چنان بود كه شيعيان توانستند فرصت را مغتنم شمرده و آستانۀ مجلّل و باشكوهى بر مزار ابى عبدالله(ع) بسازند، چنان كه راه كربلا دوباره به روى عاشقان كوى حسينى باز و سيل زيارتگران به سوى كربلا سرازير شد و تمامى خرابى‌هايى كه به دست هارون الرشيد رخ داده بود بازسازى گرديد.