47
وَ إن تَكُنْ الأبْدان لِلمَوْتِ انْشِئَتْ
فقَتْلُ امْرِءٍ بالسَيْف في الله أفضلُ.
امام(ع) بعد از شنيدن خبر شهادت مسلم وهانى فرمود :
«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ رَحْمَةُ الله عَلَيْهما» - يكرِّر ذلك مراراً - لا خَيْرَ في الْعيش بَعد هؤلاء
ما از خدا هستيم و به سوى او باز مى‌گرديم، رحمت خدا بر آنان باد (اين را بارها فرمود). در زندگى بعد از ايشان خيرى نيست.
وقتى او را بر عبيدالله وارد كردند فردى گفت : بر امير سلام كن.
مسلم گفت : ساكت باش، به خدا قسم او امير من نيست.
ابن زياد گفت : مهم نيست كه سلام كنى يا نه، تو به‌زودى كشته مى‌شوى.
مسلم گفت : اگر مرا بكشى، همانا بدتر از تو، بهتر از مرا كشته است و تو از هيچ بدى روى گردان نبودى.
ابن زياد گفت: بر امامت خروج كرده‌اى و فتنه بين ايشان انداختى.
مسلم گفت : دروغ مى‌گويى. معاويه و پسرش يزيد بين مسلمين تفرقه انداختند و تو و پدرت آن‌ها را يارى كرديد و من