29
شَيئانِ لايَعْرِفُ فَضْلَهُما الاّ مَنْ فَقَدَهُما: الشَّبابُ وَالْعافِيةُ. 1
دو چيز است كه ارزش آن را نمى‌داند، مگر كسى كه آن را از دست داده باشد: جوانى و سلامتى.
در آموزه‌هاى دينى، پاكى يكى از ويژگى‌هاى دوره جوانى به شمار مى‌رود و سفارش شده است كه با بهره‌گيرى از اين دوران ارزشمند، در راه تزكيه نفس و تقرب الهى كوشش شود. آموزه‌هاى روايى، از جوانان مى‌خواهد كه پيش از فرارسيدن پيرى و هجوم دلبستگى‌هاى گوناگون، خود را با اخلاق نيكو آراسته سازند. پيامبر گرامى اسلام(ص)مى‌فرمايد:
فَضْلُ الشّابِّ العابِدِ الَّذي تَعَبَّد فِي صباه عَلَى الشَّيخِ الَّذي تَعَبَّدَ بَعْدَ ما كَبُرَتْ سِنُّهُ، كفْضَلِ الْمُرْسَلينَ عَلَى سائِرِ النّاسِ. 2
برترى جوان عابدى كه در جوانى راه بندگى پيش گرفته است، بر پيرى كه در بزرگ‌سالى به عبادت روى آورده، همچون برترى فرستادگان الهى بر ديگر مردمان است.
از سوى ديگر، پيشوايان دين ما در برخى روايت‌ها از جوانان مى‌خواهند كه فرصت آموختن را از دست ندهند؛ زيرا ارزش يادگيرى در دوره جوانى را به دليل ميزان بالاى ثبات و دوام آموخته‌ها در ذهن،