47صدراعظم عثمانى محمد پاشا كوپرلى به آن توجه نموده و باعث عمران و آبادانى آن گرديد و درآمد آن را وقف حرمين شريفين در مكه و مدينه نموده و آن را از پرداخت ماليات معاف كرد و آثار عمرانى فراوانى در آن به يادگار گذاشت. در نيمه دوم قرن هيجدهم اين شهر تابع جسرالشغور و سپس تابع اريحا شده و در سال 1812 به شهرستان و در سال 1960 م. به عنوان مركز استان ادلب برگزيده شد. در دوران مبارزه با استعمار فرانسه، ابراهيم هنانو يكى از انقلابيون سورى اين شهر را به عنوان پايگاه مقاومت انتخاب كرد و اين شهر در سال 1920 توسط توپخانه فرانسه بمباران شد و اهالى آن ناچار شدند كه شهر را ترك كنند، اما چندى نپاييد كه دوباره به شهر بازگشتند و نهضت آنان تا سال 1945 م. ادامه داشت. اين شهر به توليد زيتون مشهور است و برادران راسل كه در سال 1772 م. از اين شهر ديدن كرده‌اند، نام شهر زيتون را بر آن اطلاق نموده‌اند. در دوران عثمانى‌ها در اين شهر بيش از دويست كارخانه روغن‌كشى زيتون و سى‌وشش كارخانه صابون‌پزى قرار داشت و در حال حاضر اين شهر بازار زيتون و روغن زيتون سوريه را در اختيار دارد.

در اطراف شهر ادلب آثار باستانى زيادى نظير: «الباره»، «رويحه»، «قلب لوزه» و «قصر البنات» وجود دارد.

12. استان الرقه

شهر رقه مركز استان‌الرقه است كه در وسط شمال سوريه و در ساحل رودخانه فرات و در فاصله 160 كيلومترى شرق حلب قرار دارد. از اواسط دهه هفتاد، اقتصاد اين شهر متكى به سد فرات و چاه‌هاى نفتى مجاور آن بوده است در اين شهر موزه‌اى وجود دارد و حفارى‌هاى به عمل آمده در اين شهر از آثار دوران عباسى‌ها پرده برداشته است، از مهم‌ترين آثار باستانى شهر مى‌توان از قصر العذارى، و مسجد جامع نام برد كه در قرن هشتم ميلادى ساخته شده است.

شهر رقه در سال 244 و يا 242 ق.م توسط سلوكس اول بنا شد و به نام «كالينيكوس»