38و فرهنگى آنان قرار داشت، در دوران رومى‌ها دمشق به عنوان متروپول و سپس مستعمره رومى درآمد. پس از تقسيم امپراتورى روم به دو بخش روم غربى و روم شرقى، دمشق و ساير بخش‌هاى شام جزو ممتلكات روم شرقى يا بيزانس درآمد و تا دوران فتح اسلامى در سيطره آنان باقى ماند. در سال 14 قمرى مصادف با 635 م. شهر دمشق به تصرف مسلمانان درآمد و در دوران خلافت خلفاى راشدين به عنوان يكى از شهرهاى مهم اسلامى مطرح بود تا اين كه معاويه پس از قدرت گرفتن، اين شهر را به عنوان پايتخت انتخاب كرد و اين شهر تا آخر خلافت اموى به عنوان پايتخت امپراتورى اموى به شمار مى‌رفت و با انتقال خلافت به خلفاى عباسى، پايتخت به بغداد منتقل شد و از اهميت و رونق دمشق كاسته شد. بعد از سقوط عباسى‌ها، دمشق در دوران طولونى‌ها و اخشيدى‌ها و سلجوقيان و ايوبى‌ها به تناوب به صورت پايتخت مورد استفاده قرار مى‌گرفت. در سال 658 قمرى، مصادف با 1260 م. مغول‌ها دمشق را به تصرف خود درآوردند. اما بعدها با قدرت گرفتن دولت مماليك، اين شهر به تصرف آنان درآمد و بخشى از امپراتورى آنان گرديد. در سال 823 قمرى مصادف با 1400 م. تيمور لنگ به شهر دمشق حمله كرده و آن را تاراج كرد.
در سال 1516 م. دولت عثمانى شهر دمشق را به تصرف درآورد و سرزمين شام به مدت پنج قرن تحت تصرف عثمانى‌ها قرار گرفت. اعراب در سال 1916 م. بر عليه امپراتورى عثمانى شوريده و سوريه از امپراتورى عثمانى مستقل شده و دمشق به عنوان پايتخت پادشاهى سوريه انتخاب شد، اما چندى نپاييد، كه در سال 1920 م. سرزمين شام به تصرف فرانسوى‌ها درآمد و بيش از بيست و سه سال مستعمره فرانسه بوده و عاقبت در سال 1943 م. به استقلال رسيد و در سال 1946 م. آخرين سرباز فرانسوى از اين كشور بيرون رفت و شهر دمشق به عنوان پايتخت جمهورى عربى سوريه انتخاب شد.
در سال 1979 م. بخش قديمى دمشق به عنوان ميراث بشرى در سازمان يونسكو شناخته شد. امروزه در اين شهر بيش از دويست اثر قديمى شناسايى شده است كه بيشتر آنان به قرون وسطى تعلق دارند.