48گرسنگى و ترس فراگير را به آنان چشانيد. ¹

از امام صادق(ع) درباره اين آيه چنين روايت شده است:

قبل از شما قريه‌اى بود كه خداوند در زندگى به آنان گشايش داده بود تا اينكه طغيان كردند و بعضى به بعضى ديگر گفتند: اگر به چيزى از اين نان‌ها روى آوريم و آن را وسيلۀ استنجا قرار دهيم، براى ما از سنگ نرم‌تر خواهد بود و چون چنين كردند، خداوند جنبنده‌هاى كوچك‌تر از ملخ را بر سرزمين‌هاى آنان فرستاد و آنها همه چيزهايى كه خداوند آفريده بود از درخت و غير آن را خوردند. در نتيجه سختى به جايى رسيد كه آنان به همان نان‌هايى كه با آن استنجا كرده بودند، روى آوردند و آنها را خوردند و آن همان قريه‌اى است كه خداوند فرموده است: وَ ضَرَبَ اللّٰهُ مَثَلاً قَرْيَةً كٰانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً... (نحل: 112). ²

اگر گناه در جامعه‌اى رواج يابد، خداوند آن جامعه و مردمان خوش‌گذران و گناهكار را نابود مى‌كند؛ چنان‌كه در اين آيه از قرآن آمده است:

وَ إِذٰا أَرَدْنٰا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنٰا مُتْرَفِيهٰا فَفَسَقُوا فِيهٰا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنٰاهٰا تَدْمِيراً (اسراء:16)