20بايد اذعان كنم كه مرحوم دكتر سيد عبدالجواد، در تتبّع و تحقيق، الگو، و در حلاّجى و ريشه‌يابى، خلاّق و مبتكر بوده است.
آثار او از گنجينه‌هاى دانش و انديشه به شمار مى‌رود؛ نام اين كتاب جناب دكتر، بى‌گمان بر زبان‌ها افتاده و از هنگام انتشار آن تاكنون، آوازه‌اش در همه جا پيچيده و هر گزارشگر، يا مورّخ و يا محقّقى كه شهر كربلا را زيارت مى‌كند، سراغ آن را مى‌گيرد و چون افراد، به داشتن يك اثر فرهنگى پيرامون تاريخ حائر مقدّس نياز دارند، با اين كتاب آشنا مى‌شوند.
از آنجا كه نسخه‌هاى چاپ اوّل آن تمام شده و در كتابفروشى‌ها وجود ندارد، چاره‌اى جز تجديد چاپ آن، براى بار دوم و به صورتى بديع و زيبا نيست تا آسان‌تر به دست آيد و دلپذيرتر مورد مطالعه قرار گيرد. ترديدى وجود ندارد كه زنده كردن چنين كتاب نفيسى از ميراث مكتوب عربى، سزاوار ماندگارى و شايستۀ توجه و ارج‌گزارى است و ما به خواست خداى متعال، اميدواريم در آينده، كتاب‌هاى خطى نويسنده را به زيور طبع بياراييم و به عرصۀ نور و روشنايى درآوريم.
مؤلف محترم جناب دكتر سيد عبدالجواد، در سال 1890م در شهر كربلا به دنيا آمد. پدر مرحومش سيّد على آل‌طمعه، خدمتكار حرم امام حسين(ع) بود. او در هشت سالگى وارد مدرسۀ رشديّه بغداد شد و سپس تحصيلات خود را در بغداد به پايان رساند. در سال 1925م، بار سفر به كشور فرانسه بست و از دانشگاه سوربن پاريس، دكتراى حقوق گرفت. از آنجا به كشور بلژيك رفت و از دانشگاه بروكسل، ليسانس علوم سياسى دريافت كرد و در سال 1929م به بغداد مراجعت نمود و كرسى استادى دانشكدۀ حقوق را به دست آورد؛ ولى طولى نكشيد كه از سمت خود به خاطر اصطكاك با «توفيق سُوَيْدى» استعفا كرد.