22قرن اوليۀ اسلام دارند و هرگونه انديشه، گفتار و عمل تازه‌اى را محكوم به بدعت مى‌كنند؛ گاه از آن جهت كه سلف صالح به جهت معاصر بودن با پيامبر گرامى اسلام و يا نزديكى به عصر رسالت و شيوه‌اى كه در فهم متون دينى داشتند، مزيتى دارند كه فهم آن شيوه‌ها موجب فهم دقيق‌تر و بى پيرايه از اسلام يعنى قرآن و سنت نبوى خواهد بود؛ گاه نيز واژۀ « سلفيه» به عنوان يك نحلۀ مذهبى در نظر گرفته مى‌شود كه به آراى عقيدتى و فقهى خاصى پايبند است و از آن دفاع مى‌كند. در اينجا به اختصار بعضى از ديدگاه‌هاى مخالفان را بررسى مى‌كنيم:
محمد سعيد رمضان البوطى 1