متن کتاب حج و عمره در آینه فقه مقارن - جلد 1 - صفحه 140

(5 تا 289)

140

قنوت

يكى از مستحبات و سنن در نماز، انجام قنوت است. قنوت در لغت به معناى دعا و تضرّع آمده‌است و در اصطلاح فقهى عبارت است از: «بالا آوردن كف دستان به طرف آسمان و قرار دادن آنها مقابل صورت».

1) حكم شرعى قنوت

شيعه‌اماميه: قنوت مستحب مؤكد است و انجام آن در نمازهاى واجب سفارش شده است. ¹

حنفيه ، شافعيه ، حنابله: هرگاه مصيبتى و فاجعه‌اى بر مسلمين وارد شود ، مستحب است در نمازهاى واجب قنوت آورده شود. اين قنوت را «قنوت نازله» مى‌گويند. ²

مالكيه: قنوت در نماز صبح هنگامى كه بلا ومصيبتى نازل شده باشد، مشروع است. ونيز از مالكيه نقل شده است كه قنوت نازله فقط در نماز صبح مستحب است و درنماز وتر قنوت نيست. ³

1) . توضيح المسائل، مبحث نماز.

2) . الفقه الإسلامى وأدلته، وهبة الزحيلى، ج1، ص809 .

3) . الفقه على المذاهب الأربعة، الجزيرى، ج1، ص359. ونيلالأوطار، شوكانى، ج2، ص394.

مشخصات کتاب

حج و عمره در آینه فقه مقارنجلد:1نویسنده:مقدادی، محمدعلیناشر:مشعرمحل نشر:تهران - ایرانسال نشر:1384

دریافت فایل ارجاع:

BibTex | Endnote

سایر جلدهای کتاب:

جلد 1