56صاحب مقامى والا و بزرگ در نزد خداوند مى‌دانست، على عليه السلام نيز از بزرگى و عظمت فاطمه عليها السلام آگاه بود و مى‌دانست كه او سرور زنان جهان و مادر نوه‌هاى پيامبر است و شفاعتش در بارگاه خداوند مقبول واقع مى‌شود، به اين دلايل محبت و احترام متقابل بين آنان حاكم بود.
فاطمۀ زهرا عليها السلام الگويى ممتاز براى زن مسلمان و مقتداى آنان براى رسيدن به قلۀ كمال و فضيلت به حساب مى‌آيد. پوشش حضرت و دغدغه و نگرانى‌هاى وى از نمايان شدن ابعاد بدن، حتى پس از رحلت، گوياى اهميت مادر سادات به حريم عفاف و حجاب است.
در احياى ياد شهيدانى چون حضرت حمزه سيدالشهداء كوشا بود و هر دوشنبه با حضور بر سر مزار او در دامنۀ كوه احد از او ياد مى‌كرد و يادآور مسألۀ جهاد و شهادت بود.
پس از رحلت پدر، در پى عدم تحقق وصايت رسول‌اللّٰه، حضرت فاطمه عليها السلام به مسجد رفت و در حضور مهاجران و انصار خطبه‌اى بلند خواند و در آن سخنرانى كه به «خطبۀ فدكيه» معروف است، از سران جامعه و عهدشكنى مردم و بى‌حرمتى به خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله انتقاد كرد. دوران تلخ زندگى بعد از پدرش، هفتاد و پنج و بنابر قولى نود و پنج روز طول كشيد و سرانجام اين بانوى بزرگوار در بستر بيمارى افتاد و در هيجده سالگى به پدر بزرگوارش پيوست. از آن سرچشمۀ فضايل و صداقت به دو نمونۀ كوتاه از زبان اهل سنت بسنده كرده‌ايم كه در پى مى‌آيد: