37دوست بداريد و آن گونه كه مرا گرامى مى‌داريد او را نيز عزيز بداريد بدانيد آن چه من دربارۀ على عليه السلام به شما گفته‌ام، جز به دستور پروردگارم - جَلّتْ عَظَمَتُهُ - نبوده است.» ¹رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در سخنى ديگر مى‌فرمايد:

«اى على! مَثَل تو در قرآن، مثل سورۀ «قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» است، هر كس اين سوره را يك بار بخواند، گويا يك سوم قرآن را خوانده است و اگر آن را دو بار بخواند، گويا دو سوم قرآن را خوانده است، چنان چه آن را سه بار بخواند، گويا همۀ قرآن را خوانده است و تو يا على! هر كس تو را به قلبِ خود دوست داشته باشد، يك سوم ايمان را داراست و اگر تو را به قلب و زبانش دوست بدارد به دو سوم ايمان دست يافته است چنان چه به قلب و زبان و عمل خويش با تو دوستى كند، همۀ ايمان را در خود گرد آورده است.

اى على! سوگند به خدايى كه مرا به حق، به عنوان نبىّ، برگزيده است، اگر اهل زمين، تو را مثل اهل آسمان دوست مى‌داشتند، خداوند هرگز احدى از آنان را به آتش دوزخ، عذاب نمى‌كرد.» ²حضرت فاطمه عليها السلام نيز حب على عليه السلام را عامل سعادت و خوشبختى انسان مى‌شمارد و مى‌فرمايد:

«اِنَّ السَعيدَ كُلَّ السَّعيدِ حَقَّ السّعيدِ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً فى حَياتِهِ و بَعْدَ مَوْتِهِ ³ ؛ نيك بختِ سراسر